-
1 zesztywni|eć
pf (zesztywnieję, zesztywniał, zesztywnieli) vt 1. (stać się sztywnym) to stiffen, to become stiff- bielizna zesztywniała na mrozie the linen had stiffened with frost- plecy zesztywniały mi od siedzenia my back was stiff from sitting so long ⇒ sztywnieć2. przen. to stiffen- zesztywnieć ze strachu to stiffen in fear ⇒ sztywniećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zesztywni|eć
См. также в других словарях:
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego
zdrętwieć — dk III, zdrętwiećeję, zdrętwiećejesz, zdrętwiećej, zdrętwiećwiał, zdrętwiećeli, zdrętwiećwiały, zdrętwiećwiali «stać się drętwym, stracić czucie, ścierpnąć, zmartwieć; stracić możność poruszania się, zesztywnieć» Zdrętwieć z zimna. Rozprostować… … Słownik języka polskiego
sztywnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, sztywniećeję, sztywniećeje, sztywniećniał, sztywniećnieli {{/stl 8}}– zesztywnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracić elastyczność; drętwieć; z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
